Słowa kluczowe: Dotacje UE na działania dekarbonizacyjne energia odnawialna
Zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi pomocy publicznej Komisja Europejska zatwierdziła niemiecki plan dotacji na łączną kwotę 4 miliardów euro. Program, częściowo czerpiący z Funduszu Odbudowy i Odbudowy (RRF), ma na celu pomóc przedsiębiorstwom objętym unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (ETS) w dekarbonizacji ich przemysłowych procesów produkcyjnych, aby promować realizację celów strategicznych Zielonego Ładu w Niemczech i UE. Niemcy postawiły sobie za cel osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2045 r. Jednakże redukcja emisji dwutlenku węgla w branżach podstawowych materiałów, takich jak stal, cement, papier, szkło i chemikalia, stoi przed wyzwaniami. Trudno jest osiągnąć znaczącą redukcję emisji wyłącznie poprzez zastąpienie paliw kopalnych energią odnawialną. . Aby to osiągnąć, potrzebne są nowe i często kosztowne procesy produkcyjne, które w wielu przypadkach nie są jeszcze konkurencyjne.
Podstawowym celem planu jest pomoc niemieckiemu przemysłowi w ograniczeniu emisji gazów cieplarnianych w procesie produkcyjnym. Projekty wspierane w ramach programu obejmują budowę pieców do produkcji szkła z wykorzystaniem energii elektrycznej oraz zastąpienie tradycyjnych procesów produkcji stali instalacjami bezpośredniej redukcji napędzanymi wodorem. Beneficjentami są przedsiębiorstwa z branży chemicznej, metalowej, szklarskiej czy papierniczej działające w ramach EU ETS. Aby zapewnić kwalifikowalność do dotacji, projekty muszą osiągnąć 60% redukcję emisji w porównaniu z najlepszą technologią konwencjonalną opartą na benchmarku ETS w ciągu trzech lat i 90% redukcję emisji w ciągu 15 lat.
Projekty, które zostaną objęte pomocą, zostaną wybrane w drodze otwartego przetargu konkurencyjnego i uszeregowane na podstawie dwóch kryteriów: (i) minimalnej kwoty pomocy wymaganej na tonę unikniętej emisji dwutlenku węgla (CO2) (kryterium główne) oraz (ii) projekt osiągnięcie Znaczące tempo redukcji emisji CO2.
Dotacje będą udzielane w formie dwustronnych kontraktów węglowych na różnice kursowe (CCfD), tzw. „umów ochrony klimatu” na okres 15 lat. W porównaniu z technologiami konwencjonalnymi beneficjenci otrzymują płatność lub płacą państwu co roku na podstawie zmian w ofertach i odpowiednich cenach rynkowych (takich jak nakłady na emisję dwutlenku węgla lub energię). Środek ten obejmuje jedynie rzeczywiste koszty dodatkowe związane z nowym procesem produkcyjnym. Jeżeli koszt wsparcia operacyjnego projektu zostanie obniżony, beneficjent ma obowiązek zwrócić różnicę władzom niemieckim. W związku z tym łączna kwota faktycznie wypłaconych dotacji będzie prawdopodobnie znacznie niższa od maksymalnych przewidzianych w budżecie 4 miliardów euro.
Niemiecki minister gospodarki Robert Habeck pochwalił decyzję UE jako „innowacyjną decyzję w energochłonnym przemyśle” i stwierdził, że kontrakt różnicowy „zapewnia, że rozwój gospodarczy Niemiec dzięki innowacyjnym, przyjaznym dla środowiska technologiom i zrównoważonym możliwościom zatrudnienia tworzy trwałą wartość”. Oczekuje się, że do wygaśnięcia planu w 2045 roku Niemcy zredukują emisję dwutlenku węgla łącznie o około 350 mln ton.