Sterownik fotowoltaiczny jest automatycznym urządzeniem sterującym stosowanym w systemie wytwarzania energii słonecznej do sterowania wielokanałowym układem ogniw słonecznych w celu ładowania akumulatora i akumulatora w celu zasilania obciążenia falownika słonecznego. Kontroler fotowoltaiczny wykorzystuje szybki mikroprocesor CPU i precyzyjny przetwornik analogowo-cyfrowy A/D. Jest to mikrokomputerowy system akwizycji danych i kontroli monitoringu. Może nie tylko szybko zbierać aktualny stan pracy systemu fotowoltaicznego w czasie rzeczywistym, uzyskiwać informacje o działaniu stacji fotowoltaicznej w dowolnym momencie, ale także szczegółowo gromadzić dane historyczne stacji fotowoltaicznej. wystarczająca podstawa. Dodatkowo sterownik fotowoltaiczny posiada również funkcję komunikacji szeregowej transmisji danych, dzięki której może wykonywać scentralizowane zarządzanie i zdalne sterowanie wieloma podstacjami systemu fotowoltaicznego.
Dzięki zastosowaniu innowacyjnej technologii śledzenia maksymalnej mocy, sterownik fotowoltaiczny może zapewnić maksymalną wydajność panelu słonecznego przez cały dzień, przez cały dzień. Może zwiększyć wydajność pracy modułów fotowoltaicznych o 30 procent (średnia wydajność może wzrosnąć o 10 procent -25 percent ).
Zawiera również funkcję wyszukiwania, która co 2 godziny wyszukuje bezwzględny maksymalny punkt mocy wyjściowej w całym zakresie napięcia roboczego panelu słonecznego.
Trzypoziomowa kontrola ładowania po krzywej IU z kompensacją temperatury może znacznie wydłużyć żywotność baterii.
Tańsze panele słoneczne o napięciu w obwodzie otwartym do 95 V, stosowane w systemach podłączonych do sieci, mogą być używane w samodzielnych systemach 12 V lub 24 V za pośrednictwem kontrolerów PV, co może znacznie obniżyć koszt całego systemu. Dostępne pod adresem: MPPT100/20
rola
1. Funkcja regulacji mocy.
2. Funkcja komunikacji, prosta funkcja instrukcji, funkcja komunikacji protokołu.
3. Doskonała funkcja ochrony, ochrona elektryczna, odwrotne połączenie, zwarcie, przetężenie.
Wypisać
1. Napięcie punktu ochrony bezpośredniego ładowania: Ładowanie bezpośrednie jest również nazywane ładowaniem awaryjnym, które należy do szybkiego ładowania. Ogólnie rzecz biorąc, akumulator jest ładowany dużym prądem i stosunkowo wysokim napięciem, gdy napięcie akumulatora jest niskie. Istnieje jednak punkt kontrolny, zwany także ochroną. Chodzi o wartość w powyższej tabeli. Gdy podczas ładowania napięcie na zaciskach akumulatora jest wyższe niż te wartości ochronne, ładowanie bezpośrednie należy przerwać. Napięcie punktu ochrony przed bezpośrednim ładowaniem jest generalnie również napięciem „punktu ochrony przed przeładowaniem”. Podczas ładowania napięcie na zaciskach akumulatora nie może być wyższe niż ten punkt ochronny, gdyż spowoduje to przeładowanie i uszkodzenie akumulatora.
2. Napięcie punktu kontrolnego wyrównującego: po bezpośrednim naładowaniu, akumulator jest zwykle pozostawiony na pewien czas przez kontroler ładowania i rozładowania, aby jego napięcie spadło w sposób naturalny. Kiedy spadnie do wartości „napięcia przywracania”, przejdzie w stan wyrównania. Po co projektować wyrównywanie? Oznacza to, że po zakończeniu ładowania bezpośredniego poszczególne akumulatory mogą „opóźniać się” (napięcie na zaciskach jest stosunkowo niskie). Prąd jest ładowany przez krótką chwilę i widać, że następuje tzw. ładunek wyrównawczy, czyli „ładunek wyrównawczy”. Czas wyrównywania nie powinien być zbyt długi, zazwyczaj od kilku do dziesięciu minut. Jeśli ustawienie czasu jest zbyt długie, będzie to szkodliwe. W przypadku małego systemu z jedną lub dwiema bateriami wyrównywanie nie ma większego sensu. Dlatego kontroler oświetlenia ulicznego na ogół nie ma korekcji, tylko dwa stopnie.
3. Napięcie punktu kontrolnego ładowania zmiennego: Ogólnie rzecz biorąc, po zakończeniu ładowania wyrównawczego akumulator jest również pozostawiany na pewien czas, aby napięcie na zaciskach spadło w sposób naturalny. Gdy spadnie do punktu „napięcia podtrzymującego”, wchodzi w stan ładowania zmiennego. Obecnie używany jest PWM. (modulacja szerokości impulsu), podobna do „ładowania podtrzymującego” (tj. ładowania małym prądem), gdy napięcie akumulatora jest niskie, zostanie trochę naładowane, a gdy jest niskie, zostanie trochę naładowane i kolejno, aby zapobiec ciągłemu wzrostowi temperatury baterii. Wysoki, co jest bardzo dobre dla akumulatora, ponieważ wewnętrzna temperatura akumulatora ma duży wpływ na ładowanie i rozładowywanie. W rzeczywistości metoda PWM ma głównie na celu stabilizację napięcia na zaciskach akumulatora i zmniejszenie prądu ładowania akumulatora poprzez dostosowanie szerokości impulsu. Jest to bardzo naukowy system zarządzania ładowaniem. W szczególności na późniejszym etapie ładowania, gdy pozostała pojemność (SOC) akumulatora wynosi > 80 procent, prąd ładowania musi zostać zmniejszony, aby zapobiec nadmiernemu odgazowywaniu (tlen, wodór i kwaśny gaz) z powodu przeładowania.
4. Napięcie końcowe zabezpieczenia przed nadmiernym rozładowaniem: jest to łatwiejsze do zrozumienia. Rozładowanie akumulatora nie może być mniejsze niż ta wartość, która jest normą krajową. Chociaż producenci akumulatorów mają również własne parametry ochrony (standard korporacyjny lub standard branżowy), to i tak muszą ostatecznie zbliżyć się do normy krajowej. Należy zauważyć, że ze względów bezpieczeństwa napięcie punktu ochrony przed nadmiernym rozładowaniem akumulatora 12 V jest na ogół sztucznie dodawane do 0,3 V jako kompensacja temperatury lub korekcja dryftu punktu zerowego obwodu sterującego, tak aby napięcie punktu ochrony przed nadmiernym rozładowaniem akumulatora 12V wynosiło: 11,10 V, wtedy Napięcie punktu ochrony przed nadmiernym rozładowaniem systemu 24 V wynosi 22,20 V. Obecnie wielu producentów kontrolerów ładowania i rozładowania przyjmuje standard 22,2 V (system 24 V).